نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 گروه روانشناسی سلامت، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران.
2 استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
3 استادیار گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
4 دانشیار گروه سالمند شناسی، مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: آلزایمر یک بیماری پیش‌رونده و ازبین‌برنده مغز است که به‌طورجدی سبب آسیب به بخش تفکر و حافظه انسان می‌شود و با آسیبهای روانی مثل بیخوابی و بیقراری همراه است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مراقبه متمرکز بر بدن بر بی خوابی و بیقراری در بیماران مبتلا به آلزایمر انجام شد.
روش: روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری بیماران مبتلا به آلزایمر در سطح خفیف تا متوسط مراجعه کننده به کلینیکها و انجمن آلزایمر استان تهران بهصورت دردسترس 20 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامههای پژوهش شامل بیخوابی مورین (1993) و بیقراری کوهن-منسفیلد (1986) بود. مراقبه متمرکز بر بدن به مدت ده جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. دادههای پژوهش با استفاده از کواریانس تحلیل شد.
یافتهها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات پسآزمون بیخوابی و بیقراری بیماران مبتلا به آلزایمر در گروه آزمایش به طور معنیداری پایینتر از گروه کنترل بود (P≤0/005).
نتیجهگیری: به منظور بهبود بیخوابی و بیقراری بیماران مبتلا به آلزایمر میتوان از مراقبه متمرکز بر بدن استفاده کرد.
کلیدواژه ها: آلزایمر، بی خوابی، بیقراری، مراقبه ، روانپزشکی
کلیدواژه‌ها
)