نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
چکیده
هدف: پژوهش حاضر، با هدف تعیین تاثیر خالص و ترکیبی دو تکنیک تن آرامی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBR) و تحریک الکتریکی فرامغزی (CES) در کاهش نارسایی کارکردهای اجرایی و خطاهای حافظه آینده نگر و گذشته نگر در بیماران دیابت نوع 2 انجام گرفته است.
روش: این پژوهش، یک کــار آزمــایی بــالینی تصــادفی سه گروهـــی دو ســر کور و از نوع طرح اندازه‌های تکراری است. نمونه شامل 30 بیمار بود که به روش مبتنی بر هدف و براساس نمونه‌گیری در دسترس از انجمن دیابت شهرستان بناب انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه 10 نفره MBR، CES، و گروه MBR+CES انتصاب شدند و در 10 جلسه انفرادی، مداخلات مربوط به گروه خود را اخذ کردند. کل بیماران، قبل از مداخلات، پس از اتمام مداخلات، و یک ماه بعد از اتمام مداخلات، به وسیله پرسشنامه نقص کارکردهای اجرایی بارکلی (BDEFS)، و پرسشنامه حافظه گذشته نگر و آینده نگر (PRMQ)، مورد سنجش قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج تحلیل واریانس بین- درون گروهی (SPANOVA)، حاکی از تغییر میانگین حافظه گذشته نگر و آینده نگر در طول زمان، و تغییر حافظه آینده نگر در طول زمان در گروههای مختلف بود. نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که در مرحله پیگیری، خطاهای حافظه آینده نگر در گروه MBR+CES هم نسبت به گروه MBR و هم نسبت به گروه CES بطور معناداری کمتر شده بود (P<0/05).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش، تلویحات نظری و کاربردی بسیاری در زمینه بهبود عملکرد شناختی بیماران دیابت نوع 2 به دنبال تکنیک های درمانی MBR و CES بهمراه دارد.
کلیدواژه‌ها
)