Document Type : research
Authors
1 Associate Professor, PhD in Health Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran .
2 Associate Professor, Department of Psychology, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.
Abstract
Keywords
Article Title [فارسی]
Authors [فارسی]
چکیده
هدف: دیابت، یکی از مهم ترین بیماریهای مزمن است که دارای پیامدهای منفی جسمانی و روانشناختی است. در نتیجه انجام مداخلههای کارآمد در کاهش این عواقب ضروری است. لذا هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش تنشزدایی خودزاد (AT) با آموزش تنظیم عاطفه (ART) بر سازگاری روانشناختی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: ابتدا از میان بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به انستیتوی غدد ایران، 33 بیمار با نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه ( آموزش تنشزدایی خودزاد، آموزش تنظیم عاطفه و گواه) قرار گرفتند. شرکتکنندگان پیش از شروع و در پایان مداخله به پرسشنامه سازگاری روانی اجتماعی با بیماری (PAIS) پاسخ دادند. سپس آزمودنیهای گروه ART و AT به مدت 10 هفته هر هفته یک جلسه 90 دقیقهای آموزشهای مرتبط را دریافت کردند و گروه گواه مداخلهای دریافت نکرد. نتایج: پس از جمعآوری دادهها، با روش آماری MANOVAو ANOVA مشخص شد اثر جمعی و تفکیکی نمرات هر هفت زیرمقیاس و همچنین نمره کل سازگاری روانی- اجتماعی با بیماری در هر دو گروه ART و AT در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنادار داشت (05/0>P) که بیانگر افزایش سازگاری روانشناختی بود . اما این دو گروه AT و ART تفاوت معناداری با هم نداشتند (05/0<P). نتیجهگیری: به نظر میرسد که هر دو مداخله در بهبود سازگاری روانشناختی زنان مبتلا به دیابت نوع دو به واسطه تأثیر روی مکانیزمهای هشیار یا ناهشیار ارتباط ذهن -بدن موثر واقع شدهاند.
Keywords [فارسی]