Document Type : research
Authors
1 Department of Psychology, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Qom, Iran
2 Department of Psychology, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Qom, Iran.
3 Department of Motor Behavior and Sport Psychology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, University of Allameh Tabataba'i , Tehran, Iran
Abstract
Objective: This study was conducted to determine the effects of group training through logotherapy on changing of self-esteem and intimacy attitudes and depression of physically disabled women.
Method: The research was performed in semi-experimental method with two groups (logotherapy and control) with pre-test, post-test and follow up design. The statistical population was 68 people with physically disabilities under care of Kashan welfare center. From this population, 40 physically disabled women (20-40 years old) who had depression above 17 were selected randomly and were divided equally in each groups randomly (n=20). The research instruments were, intimacy attitude Treadwell (1983), Beck depression (1996) and Eysenck’s self esteem (1976) inventories. Before the first group training session, by using questionnaires in both groups, pre-test was conducted. Then 8 sessions of logotherapy, twice a week, each lasting 120 minutes, were administrated to test the group. For both groups, post-test (immediately after training sessions), and follow-up test (one month later) were taken. Analysis of variance with repeated measures was used to analyze data.
Results: The results showed that group training through logotherapy, significantly decreased depression (р ≤0.01), and significantly increased self-esteem and intimacy attitude (р ≤ 0.01) and the sustainability of this effects at follow-up.
Conclusion: The study concluded that training logotherapy can effectively increase intimacy attitude and self-esteem and decrease depression in physically disabled women, and so it implies the importance of paying attention to spiritual training and applying them in welfare centers.
Keywords
Article Title [Persian]
تاثیر آموزش گروهی معنادرمانی بر افسردگی، عزت نفس و نگرش های صمیمانه زنان معلول جسمی- حرکتی
Authors [Persian]
- اندیشه گلشن 1
- مجید ضرغام حاجبی 2
- ناصر صبحی قراملکی 3
1 گروه روان شناسی دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، ایران
2 گروه روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، ایران.
3 گروه رفتار حرکتی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
Abstract [Persian]
این پژوهش به منظور بررسی اثر آموزش معنادرمانی بر تغییرات افسردگی، عزت نفس و نگرش های صمیمانه زنان 20 تا 40 سال معلول جسمی- حرکتی افسرده شهر کاشان در سال 1398 انجام شد. پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با دو گروه معنادرمانی و گواه با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با پیگیری بود. جامعه آماری 68 زن معلول جسمی- حرکتی (20تا40 سال) زیرنظر بهزیستی کاشان بود. از این جامعه 40 نفر که افسردگی بالاتر از 17 داشتند انتخاب و به شیوه تصادفی 20 نفر در هر یک از دو گروه قرارگرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسش نامه های افسردگی بک (1996)، نگرش های صمیمانه تریدول(1983) و عزت نفس آیزنک(1976) بود. آموزش معنادرمانی برای گروه آزمایش طی 8 جلسه 120 دقیقه‌ای برگزار گردید. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. نتایج حاکی از تأثیر معنی دار آموزش گروهی معنا درمانی بر افزایش نگرش های صمیمانه، صمیمیت ذهنی، صمیمیت عاطفی و عزت نفس و نیز کاهش افسردگی معلولان و پایداری این تأثیر در مرحله پیگیری بود (01/0≥ P). بر اساس یافته ها نتیجه گیری می شود که آموزش گروهی به شیوه معنادرمانی از طریق ایجاد معنای جدید و تغییر در باورها در بهبود عزت نفس و نگرش صمیمانه و در نتیجه کاهش افسردگی معلولان مؤثر می باشد همچنین این تحقیق اهمیت توجه و بکارگیری آموزه های معنوی را در مراکز بهزیستی و کلینیک ها جهت بهبود وضعیت روان شناختی معلولین نشان داد.
Keywords [Persian]
- معنادرمانی
- نگرش های صمیمانه
- عزت نفس
- افسردگی
- معلول جسمی- حرکتی
)