Document Type : research
Authors
1 Associate Professor in Psychology at Payame Noor University, Tehran, Iran
2 Professor in Psychology at Payame Noor University, Tehran, Iran
3 PhD in Psychology at Payame Noor University, Tehran, Iran
Abstract
The studies since the second half of the 20th century have revealed the effect of stress on the heart and vessels with mediating neurological indicators and techniques of dysfunctional coping techniques. They also have shown that stress management and the improvement of coping techniques improve the indicators. The present study examined the appraisal of the effect of coping-therapy on cortisol, Interleukin 6 (IL-6) and Interleukin 1β (IL-1β) in comparison with the control group. The study was a quasi-experimental research with pre-test and post-test design conducted on 44 patients (randomly assigned into two experimental and control groups) suffering from coronary heart disease who were hospitalized in Shahid Rajaei Heart Hospital in Tehran in 2011. The experimental group was treated with coping-therapy, and the immunological indicators of both groups were measured using ELISA at the beginning, the fourth, the eighth, (immediately after the end of treatment), the tenth, and the fourteenth weeks. The collected data were analyzed using repeated measures ANOVA by SPSS version 17. The gender and education of the sample was controlled statistically. The results revealed that coping-therapy could significantly decrease cortisol, IL-6, IL-1β from the eighth to the end of the fourteenth week (follow-up). Considering the cognitive limitations of the present study, one can conclude that coping-therapy may decrease the negative effects of stress on immunological indicators through improving dysfunctional techniques to effective ones, and in this way, reveal the positive effects on health.
Keywords
Article Title [Persian]
اثر مقابله درمانگری بر نشانگرهای ایمنی شناختی بیماران کرونری قلب
Authors [Persian]
- علیرضا اقایوسفی 1
- احمد علیپور 2
- نسیم شریف 3
1 دانشیار دانشگاه تهران
2 استاد دانشگاه پیام نور تهران
3 دانشگاه پیام نور تهران
Abstract [Persian]
هدف: مطالعات از نیمه دوم قرن بیستم اثر تنیدگی بر قلب را به واسطه مقابله نارسا با تنیدگیها و نشانگرهای عصب شناختی نشان داده اند. مطالعات نشان داده اند که مدیریت تنیدگی و بهبود روشهای مقابله ای به بهبود نشانگرهای زیست شناختی فوق منجر می شود. مطالعه حاضر اثر مقابله درمانگری را بر کورتیزول، اینترلوکین 6 و اینترلوکین 1بتا را در مقایسه با گروه کنترل آزمود.
روش: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود روی 44 بیمار مبتلا به بیماریهای کرونر قلب بستری در بیمارستان قلب شهید رجایی که به گونه ای تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفته بودند، اجرا شد. گروه آزمایش مورد مقابله درمانگری قرار گرفت و نشانگرهای ایمنی شناختی هر دو گروه آزمایش و کنترل در آغاز مداخله، پایان جلسه چهارم مداخله و مقارن با اواسط درمان و نیز بلافاصله پس از پایان مداخله در هفته هشتم و همچنین هفته های دهم و چهاردهم به روش الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت. آن گاه داده های به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS و به روش تحلیل واریانس با اندازه های مکرر تحلیل شدند. جنس و تحصیلات شرکن کنندگان در پژوهش به روش آماری کنترل شدند.
نتایج: نتایج نشان دادند که مقابله درمانگری کورتیزول را از 693/4 در آغاز مطالعه به 519/2، اینترلوکین 6 را از 315/8 به 226/4 و اینترلوکین 1بتا را از 759/2 به 850/1 در پایان هفته چهاردهم (پیگیری) کاهش داد.
نتیجه: با توجه به محدودیتهای مطالعه حاضر، می توان نتیجه گرفت که مقابله درمانگری می تواند اثرات تنیدگی بر نشانگرهای ایمنی شناختی را از راه بهبود روشهای مقابله ای نارساکنش ور کاهش داده و از این راه اثرات سودمند خود را بر سلامت آشکار کند.
Keywords [Persian]
- واژگان کلیدی: مقابله درمانگری
- ایمنی شناختی
- کورتیزول
- اینترلوکین
- بیماری کرونری قلب